Kryterium dostępu, którego dotyczy pytanie, brzmi: „Wnioskodawca lub instytucje, z którymi wnioskodawca nawiązał współpracę w zakresie rady sektorowej, zrzesza co najmniej 30 przedstawicieli sektora (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą lub osoby prawne), na rzecz których będzie działać rada sektorowa. Pod pojęciem „zrzeszania się” należy rozumieć przynależność osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą lub osób prawnych do danego podmiotu.” . W przypadku klastra występuje wiele definicji, które ze względu na różne interwencje skierowane do klastrów, różnią się. Cechą wspólną tych definicji jest „sektorowa lub przestrzenna koncentracja podmiotów”, „zorganizowane skupiska niezależnych podmiotów” oraz „koordynator klastra”, który dba o synergię i współpracę pomiędzy podmiotami klastra (patrz: Udzielanie przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej na promocję gospodarczą Polski Wschodniej, stworzenie sieci współpracy centrów obsługi inwestora, tworzenie i rozwój klastrów, tworzenie polityki rozwoju regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013, Dz.U.2015.786 t.j.; ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 651/2014 uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu, Dz.U.UE.L.2014.187.1). „Organizacja klastrowa jest sformalizowana, ma określone cele, a jej działania są prowadzone przez koordynatora, który zwykle ma osobowość prawną. (…)Koordynator (klastra) – osoba prawna, która organizuje i animuje rozwój interakcji, powiązań, przepływów wiedzy i współpracy w klastrze, a także świadczy wyspecjalizowane usługi na rzecz firm i innych podmiotów działających w danym skupisku. Koordynator reprezentuje klaster w relacjach zewnętrznych, zajmuje się bieżącą administracją klastra i realizuje inne funkcje niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania.” („Kierunki rozwoju polityki klastrowej po 2020 r.”, Ministerstwo Rozwoju, Departament Innowacji, dostęp: 29.08.2024). Inicjatywa klastrowa jest świadomym przedsięwzięciem o formalnym lub nieformalnym charakterze (najczęściej formalnym) służącym rozwojowi współpracy pomiędzy poszczególnymi podmiotami życia gospodarczego, które już współtworzą lub mogą w przyszłości być uczestnikami struktury rynkowej o charakterze klastrowym.
Polityka klastrowa w Polsce jest stosunkowo nową. W konsekwencji w przepisach nie funkcjonuje jedna definicja klastra. W związku z tym interpretując zapisy kryterium należy oprzeć się na dostępnych źródłach w postaci raportów i założeń dotyczących rozwoju klastrów oraz założeń samego konkursu na organizację i prowadzenie rad sektorowych.
Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy oraz publikację należy uznać, że koordynator klastra może spełnić warunek dostępu polegający na zrzeszaniu min. 30 przedstawicieli sektora. Na potrzeby konkursu, zrzeszenie to powinno być potwierdzone zawartymi umowami/porozumieniami pomiędzy Koordynatorem klastra a jego członkami, które regulują jego rolę i dają prawo do reprezentowania klastra, szczególnie w zakresie działań spójnych z zadaniami sektorowej rady ds. kompetencji zawartych w ustawie o PARP. Jeśli koordynator klastra posiada minimum 30 umów/porozumień z członkami zapewniających koncentrację sektorową, należy uznać, że kryterium dostępu jest spełnione. Jednocześnie, celem konkursu Prezesa PARP na powierzenie organizacji i prowadzenia rady sektorowej jest wybór takich podmiotów, które będą reprezentatywne dla sektora i będą realizować zadania przewidziane dla rad sektorowych zapisane w ustawie o utworzeniu PARP (Dz.U.2024.419 t.j.). Zatem powierzenie organizacji i prowadzenia rady sektorowej koordynatorowi klastra działającego w sektorze jest celowe i będzie możliwe, o ile podmiot spełni kryteria.